بررسی ابعاد سیاست مسکن استیجاری/ راهکار ساماندهی بازار اجاره چیست
یک کارشناس مسکن گفت: زمانی که مردم مالک یک خانه نباشند، حس تعلق خاطر به آن را ندارند که این خود عاملی بر عدم حفظ و استفاده پایدار از واحدهای مسکونی است و به تبع آن کلونیهای فقر و معضلات اجتماعی و فرهنگی شکل میگیرد.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، بیش از 37 درصد از خانوادههای شهری کشور اجارهنشین هستند و هزینه اجاره بها بیشترین سهم را در سبد هزینههای آن ها دارد.
از سوی دیگر بررسی آمار اجارهنشینی و تطبیق آن با نیاز جدید مشخص میکند، بیشتر از 70 درصد تقاضای جدید بازار مسکن که عمدتا از زوجهای جوان تشکیل شدهاند، توان خرید یا ساخت مسکن را نداشته و مجبور به اجارهنشینی شدهاند.
بر اساس آمار به دست آمده از سرشماری سال 1395، تعداد خانواده 24 میلیون و 196 هزار خانوار بوده است بر این اساس 7 میلیون و 400 هزار خانوار ایرانی رسما مستاجر به حساب میآیند.
بر این مبنا، سهم هزینه مسکن در هزینه خانوارهای شهری برای دهکهای متوسط به 50 درصد نزدیک است. به عبارت دیگر، از هر 1 میلیون تومان هزینه خانوارها، 500 هزار تومان مربوط به تامین اجارهبها است.
برای مثال در شهر تهران به صورت میانگین نیمی از درآمد مستأجران صرف اجاره بها میشود، افزایش این هزینه فشار زیادی را بر خانوادهها وارد میکند و تهدید جدی برای معیشت خانوار تلقی میشود. تابستان سال گذشته بعضی از مستاجران که با افزایش شدید قیمت اجارهبها رو به رو شدند، به تغییر منطقه محل سکونت و حتی مهاجرت از شهر تهران و یا بعضاً حاشیه نشینی روی آوردند.
از سوی دیگر پدیدههایی نظیر کانکسنشینی و اجاره پشت بام واحدهای مسکونی در پی افزایش قیمت نجومی اجارهبها در کلانشهرهای کشور دیده میشود. در همین رابطه یکی از راهکارهای عنوان شده برای بهبود شرایط مسکن استناد به راهکار مسکن استیجاری است، که بارها توسط مدیران سابق تکرار شده است.
واژه اجارهنشینی همواره یادآور نکات منفی ازجمله بیثباتی و بلاتکلیفی است. در حقیقت برای خانواده های ایرانی قابل پذیرش نیست، فردی از درآمد مناسب برخوردار باشد اما اجارهنشین تلقی شود. این نگاه بدبینانه منشاء گرفته از برخی حقایق در جامعه ماست. زمانی که هیچ سازوکاری برای حمایت از اجارهنشین و جلوگیری از زیادهخواهی برخی صاحبخانه ها وجود ندارد، اجارهبها بدون رویۀ مشخصی افزایش مییابد و جامعه حق دارد، با عینک بدبینی این موضوع نگاه کند.
از سوی دیگر وسعت زمینهای قابل سکونت در کشور به حدی است که به راحتی میتوان حتی بیش از تعداد خانوار موجود مسکن ساخت. بنابراین چرا باید به سمت بازار اجاره برویم در حالی که میتوان با برگزیدن رویکردهای صحیح، شرایطی را فراهم کنیم که هیچکسی از نعمت مسکن محروم نباشد.
در صورتی که دولت به منظور سامان دادن به بازار اجاره بخواهد از راهکار ساخت مسکن استیجاری استفاده کند، تعداد واحدهای تولید شده باید متناسب با نیاز موجود باشد. در حقیقت اگر تعداد مسکن استیجاری ساخته شده قابل ملاحظه نباشد، اثرگذاری خود در بازار اجاره مسکن را از دست داده و کارایی لازم را نخواهد داشت.
در همین رابطه به منظور بررسی سیاست مسکن استیجاری به سراغ حسین عبداللهی، کارشناس حوزه مسکن رفتیم تا با وی به گفتوگو بنشینیم.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.